Hep Çocuk Kalsaydık... mı?

Hep öyle deriz ya bir sorun yaşayınca kaçmak için, onu hiç yaşamamış olmak için… Peki ya çocukken mutlu muyduk? O küçücük kalplerimiz acaba kaç defa kaldırması güç bir şekilde acıdı? Kim bilir kaç defa? Ne yani çocukken hiç farkında değil miydik yaşadıklarımızın, acılarımızın… Kim bilir kaç defa kimse görmesin diye gece sessizce ağladık o yaşımızda da... Hani şimdi de ağlıyoruz diye çocuk kalmayı istiyoruz ya ben istemiyorum hiç, iyi ki büyüdüm iyi ki o küçük kalbim artık sessizce acımıyor, her gün gizlice ağlamam eskisi kadar acıtmıyor canımı... Ben artık büyüdüm evet artık kocaman bir kız oldum. Yine kalbim acıyor aynı çocukluğumdaki gibi ama artık büyük bir kalbim var o alıştı bunlara… Belki de bu yüzden artık eskisi gibi acımıyor.. İşte bu yüzden iyi ki hep çocuk kalmamışız…

                                                                                           

                                                                                                             Urania