Okulların başlamasıyla gelen mide krampları

Bu hafta içinde çoğumuzun ortak derdi olmuştur muhakkak mide krampları. Mide krampları çoğunlukla sinir,sitres,gerginliğin bağırmasıyla hissedilen rahatsızlık. Diğer yazarların hali hazırda üniversiteleri olduğundan onlar bu duyguyu sadece bir gün yaşadılar o da ders seçme esnasında, herneyse sonuçta seçtiler ve laylaylom okullarına gidiyolar. Bu durum ben hazırlıktan birtürlü kurtulamamış, tam kurtuldum derken ielts başına dert olmuş şahıs için farklı tabi. Yaz boyunca ielts'e girmek nerdeyse hobi haline gelmişti ki bi baktık okullar başlıyo.

En son girdiğim ielts'den sonra iyicene ev hanımı moduna girdim.Kardeşimi arayıp böreklik yufka sipariş etmeler, sırf can sıkıntısından börek sarma halleri,interneti ne pişirsem konusunda aktif kullanmam... Annem de bu duruma alışmış olcakki okulun ne zaman açılcağını hiç sormuyo bile...Demeliyimki böyle şeyler benim yapıma hiç uymayan şeyler ama bende şaştım noluyo.Sanırım fazla evde oturma vakası. İşte bu durum 5 gün devam ettikten sonra okula gitmem gerekti ve bu beni kendime getirdi.Oksijeni damarlarımda hissettiğim an cuma pazarına gidip turşu kurma planlarım uçtu gitti. Krampları soracak olursanız malesef hala devam ediyo, cuma günü sınav açıklancak ona göre ya lisansa geçcem yada 1 dönem daha hazırlık okucam. Yani dualarınıza ihtiyacım var(konu buraya nasıl geldi bilemedim ben başka bişey yazmayı planlıyodum:S)


                                            DİKE


     Düzeltme(bugün cuma ve ben ielts'i geçmişim çok şükür bu günleri gösteren Allah'a)

                                                                                                     

..kocaman bağırmak dünyaya..

İnsan bazen yazmak istiyor, galiba kendisiyle baş başa kaldığı zamanlarda daha çok.. Ya insanlara neyi ne kadar anlatacağını bilemediğinden ya da nasıl anlatacağını bulamadığından istiyor.. Bazen korkuyor içindekini dışa vurmaya çünkü güvenemiyor öyle herkese hesapsızca.. Ee zaten birçoğumuz birinin gözlerine bakıp da 'seni çok seviyorum , çok özledim ' gibi daha bir sürü şeyi söyleyemiyoruz da.. Kim tutuyor ki elimizden kolumuzdan ya da kim bağlıyor ki dilimizi uçuverip çıkamıyor binlerce sözcük içimizden? Kalbimiz hızla çarpıyor da 'niye çarptığını ' neden anlatamıyor insanlara, haykıramıyor? Gitse ya şu güzel sözcükler dokunuverse ya bi yüreğe.. Mutlu etse gülümsetse ya birilerini.. Ya bir daha göremezsek ya kayıp giderse avuçlarımızdan, kaybedersek.. Ne korkunç ebediyen bizde saklı kalması, yerine ulaşamaması! Yol verelim saklımızada bekletmesin sevdiklerimizi!.. Susmak acıtmasın canımızı çok geç olmadan!...