İnsan bazen yazmak istiyor, galiba kendisiyle baş başa kaldığı zamanlarda daha çok.. Ya insanlara neyi ne kadar anlatacağını bilemediğinden ya da nasıl anlatacağını bulamadığından istiyor.. Bazen korkuyor içindekini dışa vurmaya çünkü güvenemiyor öyle herkese hesapsızca.. Ee zaten birçoğumuz birinin gözlerine bakıp da 'seni çok seviyorum , çok özledim ' gibi daha bir sürü şeyi söyleyemiyoruz da.. Kim tutuyor ki elimizden kolumuzdan ya da kim bağlıyor ki dilimizi uçuverip çıkamıyor binlerce sözcük içimizden? Kalbimiz hızla çarpıyor da 'niye çarptığını ' neden anlatamıyor insanlara, haykıramıyor? Gitse ya şu güzel sözcükler dokunuverse ya bi yüreğe.. Mutlu etse gülümsetse ya birilerini.. Ya bir daha göremezsek ya kayıp giderse avuçlarımızdan, kaybedersek.. Ne korkunç ebediyen bizde saklı kalması, yerine ulaşamaması! Yol verelim saklımızada bekletmesin sevdiklerimizi!.. Susmak acıtmasın canımızı çok geç olmadan!...
En büyük hayraninizim ,sizinle tanismayi cok istiyorum,eğer bir buluşma imkanı verirseniz sizi pişman etmeyeceğim,ne kadar iyi kalpli bir insan olduğumu göstereceğim,lutfen bana bir şans verin:p
YanıtlaSil